امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه هایش را ندیده بود. پدری دلسوز که با آه همه کودکان یتیم، شریک بود و غصه های همه را بر جان خود هموار می کرد، ولی کسی از غربت او و دردهای دلش، با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت.
امام علی(ع)، بی کرانه ترین شکوه خلقت است که تا ابد، تلألؤ نورش روشنایی بخش هستی است.
باز امشب عشق تنها می شود / زخم سهم فرق مولا می شود
آفتاب عشق گلگون می شود / سینه ی سجاده پرخون می شود
پشت نخل آرزو خم می شود / داغ حسرت سهم آدم می شود
جاده می ماند غریب و بی سوار / ذوالفقار عدل می گیرد غبار
شهادت مولا امیر المؤمنین تسلیت باد.