کاروان از کربلا، از کنار بدن های بی سر، از کنار خیمههای سوخته حرکت کرده بود.اما نه به مقصد کوفه! نه به مقصد شام! و نه به هر جای دیگری، مقصد این کاروان دلهای سوخته شیعیان است. این کاروان دنبال همراه می گردد، همراهی که از دنیا بریده باشد و عاشق خداست! این کاروان و صاحبانش آن قدر بخشنده و مهربانند که هر وقت توبه کردی تو را با آغوش باز می طلبند. مگر داستان حر را فراموش کرده ای؟ حر همان کسی است که راه را بر مولایمان بست، ترس را بر وجود فرزندان او انداخت. اما وقتی توبه کرد و با حالت پریشان به کاروان پیوست. بهترین توشه را برداشت کرد، یعنی شهادت! هیچ وقت برای پیوستن به این کاروان دیر نیست. صاحب این کاروان بی صبرانه منتظر ماست!
ازاقای علی روحی تقاضا داریم خودشان نقش حضرت سکینه را اجرا نمایند .
با تشکر از زحمات شما
چشم